Doorgaan naar hoofdcontent

mijn verdriet gedichten deel 2...

Verdriet is een geven en nemen.
Verdriet is soms zo ontzettend groot.
Hoe moet iemand leven,
als hij het verdriet nooit vond?

Verdriet wil je verliezen
En is zo zwaar als lood!
Hoe moet je lood verwerken...
Hetzelfde als de dood??

Wie geen verdriet kent,
weet niet wat leven is.
Heeft een een sluimerend beeld.
Denkt aan een sprookje in de lente.
Met mooie rose bloesem.

Maar mijn beeld van de lente,
is zo rose niet.
Mijn eens zo mooie dromen,
vallen in 't verdriet.
Mijn blaadjes zij te zwart.
Mijn bloesem groeit niet meer

Mijn bloesempje is gestorven
en dat doet ontzettend zeer

Reacties

Populaire posts van deze blog

de verschillen

wat is er tussen ons? Je weet niet wat de goede keuze is, je weet dat ik je mis. Dit gevoel van jou, wat niemand behalve jij begrijpen zou. Ik geef niet op, ook al zeg ik zo vaak tegen mezelf 'stop'. Je kan ook niet zonder mij, aan je zij. Je wilt je niet binden, maar ik weet je telkens weer te vinden. Ons vuur is nog lang niet gedoofd, of je dat nu wel of niet geloofd.

Heer is mijn herder

Mijn herder is de Heer, niets zal me ontbreken. Hij hoedt mij, en Hij voert me zachtjes voort naar stille meren en kalme beken. Hij zal mij dag aan dag met heil verwikken, Hij leidt mij veilig in het rechte spoor. Niets valt meer Zijn liefde te verwrikken, zelfs donk're dalen kom ik veilig door. ik vrees geen kwaad; ik kam hier rustig wezen omdat Gij Heer, toch altijd bij mij zijt. Uw stok, Uw herdersstaf doen mij niet vrezen maar ze vertroosten mij te alle tijd. Zelfs voor ogen van die mij benauwen richt Gij voor mij een volle tafel aan. Gij zalft mij als een vorst, ik mag vertrouwen dat hier mijn weg in blijdschap voort zal gaan. Ja, heil en goedertierenheid, mijn Vader, zullen mij volgen dag na nacht na dag. Zo brengt Gij iedere dag een stap mij nader, tot ik voor eeuwig bij U wonen mag.