one-ticket-to-heaven

God, leer mijn vleugels gebruiken als 'k mijn in de diepte bevind Help mij om naar boven te stijgen zodat mijn geloof het toch wint bevrijd mij van angst voor de feiten waardoor mijn bestaan lijkt bepaald leer mij naar uw horizon te kijken van waaruit uw licht mij bestraalt dan zal ik mijn kracht nooit verliezen al weet ik mij nog zo beknot. "t Geloof geeft mij adelaarsvleugels en tart elke spelling van 't lot God, blijf met uw kracht in mij werken bepaal mij bij uw perspectief, zodat ik verruimd en verademend uw zuivere luchten doorklief

Onze moeder is weer naar de arts geweest. Het blijkt dat alles goed geneest. Ze is van alle kankercellen vrij en daarom zijn we met zijn allen zo blij. Wel heeft ze aan de wond veel pijn Maar het had allemaal zo anders kunnen zijn. De arts had alles eerst somber ingezien, maar van ons krijgt hij een dikke tien. Wat hij heeft gedaan daar kun je lang bij stil staan Een hele long verwijderd is niet mis Maar wat zijn wij dankbaar dat ze er nog is.

Onze moeder ligt in het ziekenhuis Ze heeft een zware operatie achter de rug. Ze is gelukkig nu weer thuis, dat ging allemaal heel vlug. Nu alleen de genezing nog dat duurt nog wel bijna een jaar maar het verrast ons allemaal toch. Hoe speelt ze dit toch zelf klaar. Wij zijn allemaal heel trots op haar trots op haar moed. Ze speelt het toch maar mooi klaar. Ik weet niet hoe ze dat allemaal doet. Blij dat ze weer hier bij ons is. Ze heeft gevochten en is geklommen uit het dal. Met het ziekenhuis is niets mis, Maar ( eigen woonplaats) boven al. We hebben voor de toekomst weer hoop en vinden het met z'n allen zo fijn ik weet dat je daar niets voor koopt, maar een moeder krijg je niet zo gauw klein.

Een scheefgegroeide rug Is heel erg pijnlijk Het komt iedere keer terug De ruggengraat staat niet gelijk Steken in mijn rug Tranen van pijn Het komt telkens terug Wanneer zou het over zijn? De ruggengraat in een s-vorm Maar je kan het niet zien De pijn is echt enorm Ik hoop dat het over gaat, misschien Ik moet rechtop zitten Ik mag niet bukken, alleen staan En op me rug liggen als ik ga pitten Hoe kan die vreselijk pijn toch bestaan

Voor een kind is het ziekenhuis niet fijn, Het zou liever bij z'n vriendjes en vriendinnetjes willen zijn, Maar iedere kind treur niet, Heeft wel een keer dit verdriet, Jammer is dit bij mij wel heel vaak zo, Dankzij mijn nier en longen krijg ik dit cadeau, Vaak moet ik school dan missen, En dan kan ik thuis mijn werk weer uitelkaar gaan vissen, Ziekenhuis is voor een kind niet fijn, Je moet het begrijpen om een ziekenhuiskind te zijn

Ik wens je beterschap Een heel mooi boek en rode rozen, zakken snoepen en chocolade, hele dozen. Hierbij hoop ik dat je gauw weer beter wordt, en hopelijk ook heel erg rap. Ik wens je beterschap.

Ik heb vandaag aan jou gedacht, En je ook wat meegebracht. Nee het is niet zo Zuur, Het is mijn liefde voor jou zo puur. Ik ken je nog niet zo lang, Maar mijn hart,klopt sneller van gezang. Je hoeft nu niets te zeggen, Ik hoef je dit niet uit te leggen. Je krijgt van mij Rozen, Ja Zeven. En de Liefde van mij ,je hele Leven.

O lief, lief meisje Het liefste meisje dat ooit mijn pad gekruisd heeft Je prachtige ogen nog mooier dan de mooiste wateren Je verschijning lieflijk en teder als het gedartel van de zon Zo'n woekerende vlam in mij zal zich niet snel herhalen Je zal altijd een speciaal plekje in mijn hart achterlaten

Natuurlijk gaat dit over liefde, rode rozen, maneschijn Over houden van en lieve woordjes en heel dicht bij je willen zijn Maar meer dan dat nog over vertrouwen, gewoon voor iemand willen gaan Over lekker je zelf kunnen zijn, wetend dat wij naast elkaar zullen staan Gewoon met elkaar kunnen lachen maar ook een goed gesprek Twee verschillende maar unieke personen, met elk zijn kunst en elk zijn gebrek Blindelings vertrouwen, ik geef mijn hart onvoorwaardelijk aan jou En uiteraard koester ik het jouwe, omdat ik zo zielsveel van je hou Misschien bestaat toeval echt niet en is dit allemaal zo bedoeld Dus wat moet ik nu nog tegen je zeggen, wat je niet al weet en voelt Sweetie, geloof me, je bent echt mijn Valentijn En God ik vraag U, laat het in mijn leven altijd 14 februari zijn

Onze eerste valentijn, moet speciaal zijn! Met jouw liefde en de mijne, zullen wij voor altijd bij elkaar blijven! Ik geef je me mijn hart, waar eerst een sleutel op zat! Die sleutel is nu voor jou, want mijn hart blijft altijd bij jou! Met jou aan me zij, voel ik me blij en vrij! Samen met jou door het leven, jou al het geluk en liefde geven.

Als ik jou zie, smelt ik van binnen, Ik hoop je voor me te winnen. Je hebt mooie ogen, Dat heb ik niet gelogen. En dan je blonde haar, Ja, je hebt het goed voor elkaar. Je mist alleen mij nog als je lief, Je bent een echte hartendief. Ik durf het je zo niet zeggen, Maar ik wil het best met jouw aanleggen. Hoop jij ook met mij, Want jij bent mijn valentijn

Door hoge grassen sluip ik voort, Geen enkel dier die mij toch hoort. Ik ben niet bang, ‘k ben hoog van rang, het duurt niet lang, voordat ik wat vang. Het is best wel fijn, om een Tijger te zijn. Mijn doel is een vrouwtje en kindertjes klein

De Leeuw schreeuwt zijn schreeuw. Die duurt geen eeuw, maar wel erg lang. Alle dieren worden bang. De Giraffe Zebra en de Gier en nog menig ander dier. De Giraffen lopen weg, een der Zebra's heeft pech. Nee nu kan hij niet meer, hij geeft voor de laatste keer, nog een keiharde schop, tegen de Leeuw zijn kop

Zijn neefje is van oudsher onheilsbode als hij je pad kruist. Maar dit grote kwaad is zwartfluwelen pech in het kwadraat: waar hij passeert, valt altijd wel een dode. Lui ligt hij op een tak, een jachtmethode waarbij hij zich alleen maar vallen laat. De dolken in hun schedes, maar paraat te doden om den vleesbeladen brode. Hij heeft zijn koplampen nu uitgedaan en slaapt net als een grote poes, geduldig, terwijl de oortjes nog in waakstand staan. Het kwaad is altijd zwart, de goedheid wit. En toch, en toch. Hier is het zwart onschuldig. Maar hoed je voor het lelieblank gebit.

De rups kruipt over loof en doorn korte sprieten keuren alles wat haar maag verdraagt tot zij uit haar jas groeit kaken malen in het pantser van de kop zij hult zich in een rode pop vier vleugels van geel en grijsbruin loodsen haar voorbij een bries een inktvlek siert de pijlstaart zij warrelt rond een lamp strijkt neer met kleefklauwen straks is haar lied uit wordt zij ijler dan damp

De V van vogels in de lucht gingen op wintervleugels heen komen met zomervleugels terug klapwieken zich zo een brug tussen seizoenen. De V van vogels in de lucht met enkel één ding in hun kop willen wel heen, maar niet meer terug en in hun lijf de harteklop van nieuwe nesten. Een V van vogels in de lucht waaiert vermoeid en afgemat, langs vreemde landen, kaap en kust al honderd jaar, al duizend keer en komt tenslotte hier tot rust.

Moeder hoor mijn stem ik smeek het je Er barst een vulkaan diep in me Het doet zo’n pijn ik kan er niet meer tegen Moeder hoor mijn stem ik smeek het je Vraag me niet wat er met me is Het heeft te maken met mijn eigen geschiedenis Ik wil je alles vertellen maar kan het niet Ik zeg er is niets maar dat is niet wat jij ziet Moeder geloof niet alles wat je ziet Moeder geloof niet alles wat je hoort Moeder vergeef me als ik je ooit pijn heb gedaan Alleen jij geeft om mij en om mijn bestaan Wat is dit voor wereld alles is omgekeerd Liefde word allang niet meer gewaardeerd Ik geloofde in haar ik hield zo veel van haar Maar zij is mij vergeten en is nu helemaal klaar

Ik weet niet hoe ik je dit moet melden. Dus heb ik het besloten, en doe het zonder te schelden. Hierbij maak ik een einde aan onze relatie, ik doe het hier nu op papier en maak niet een hele presentatie. ik zag je wel met die andere vent, ik weet gewoon dat je niet te vertrouwen bent!

trillend richt hij zijn geweer op de vijand van zijn land hij voelt echter totaal geen haat eerder een soort vreemde band de ander merkt zijn aarzeling en gooit direct een handgranaat zelfs tussen ware doodsvijanden bestaat een vorm van verraad

trillend richt hij zijn geweer op de vijand van zijn land hij voelt echter totaal geen haat eerder een soort vreemde band de ander merkt zijn aarzeling en gooit direct een handgranaat zelfs tussen ware doodsvijanden bestaat een vorm van verraad

Ik hoor allemaal geluiden De klokken luiden Ik hoor geluiden in de keuken en de gang Het is hier niet pluis Ik ben bang Snel mama bellen Om me gerust te stellen Als ik bel hoor ik Tuuuuuuuut tuuuuuuuut Mama is er niet Oo daar gaat de telefoon Het is mama Wat een droom Mama zegt Het is goed dat je even ging bellen Ik zal snel komen om je gerust te stellen. Zo nu ben ik niet meer bang En ik hoor ook geen geluiden meer in keuken en gang

Elke keer wanneer ik aan je denk, Wordt ik verdrietig. Om te bedenken dat je zo ver weg van mij vandaan bent, Ik voel me nietig. Ik wil graag weer bij je zijn, Dan voel ik mij weer blij. Dan kijk ik in de spiegel, En zie ik de echte mij. De echte mij die lacht, En niet meer iemand die somber kijkt. En de oude ik,Die alle mensen het liefst vermijd. Die oude ik, Die is weg. Als jij mij verlaat Dan komt de oude ik weer terug.

Je zag me niet staan, Tot op een tijd geleden. Je keek me aan, En je zei tegen mij alles wat je nu hebt meegemaakt is verleden. Het is gebeurd en het is verleden, Vergeet het maar snel, het maakt je kapot. Ik mag het laten gaan, Liet ik het maar los, maar ik kan het niet. De enige die er toen voor mij was dat was jij, Je zei tegen mij ik houd je in de gaten. Jij gaf mij het gevoel dat er toch wel iemand was, Iemand op deze aarde voor mij. Ik was blij, Ik zag weer een doel in het leven. Maar dat was een grote leugen, Jij was niet goed voor mij. Jij hebt dat nog steeds niet door, Ik kan jou niet meer gebruiken als een luisterend oor. Je gaf me dan hoop, En tegelijkertijd nam je het me ook weer af. Ik wil je weer in vertrouwen kunnen nemen, Maar ik ben bang, te bang dat jij mij weer zou laten vallen. En dat ik dan kon kijken hoe jij van me weg liep, En niet één keer omkeek. Ik wil dit leven niet meer leven, Wanneer ben jij bereid mij alles te geven?

Als een schim uit ver verleden, Zie ik jou een jaar geleden, In gedachten voor me staan. Vroeger gaven onze namen, Een gevoel van wij twee samen. Wat ik nu al mis, Is de warmte van je stem. Ondanks de tranen, De pijn van het moment, Ben ik blij met elke dag, Die ik met jou heb gekend

Ook al is het niet lang geleden, Dat ik het voor het laatst heb gedaan. Allang bekent als het verleden, Maar toch kan ik het niet meer aan. Het doet mij nog steeds pijn, Om te zien hoe mijn armen zijn. Ik zou het nooit weer doen dat heb ik je beloofd, Maar al die tijd heb jij mij niet geloofd. Je dacht dat alles wat ik zei een leugen was, Over een tijdje kom je er wel achter maar ik vraag me af waarom dan pas? Waarom geloof je dan pas dat ik echt van je hou, En dat ik jou voor altijd in mijn leven wou. Ik snap het wel dat wanneer je zegt; dat wat ik jou aan heb gedaan jou vertrouwen in mij zakte, Maar ik wil heel graag dat jij mij nog één keer stevig vast pakte...

De dood zal ik nu aanbidden, omdat hij zo lief voor me is, hij kan nu mijn redding zijn, als ik me niet vergis, de dood is deels mijn streven, iets waar ik van hou, hij kan mijn redding zijn, dus hopelijk komt hij gauw

Alweer voel ik mij alleen, alweer is er niemand om mee te praten, alweer dat rotgevoel, alweer dat gevoel van, ik wil weg, alweer heb ik iemand nodig, alweer wordt die wens niet vervuld, alweer niet gelukkig alweer verdrietig, alweer voel ik me alleen

Hier loop ik dan, op het strand, in de wind mijn haren verward, evenals mijn gedachten. Hopend dat ik hier vind, wat ik altijd verwachtte. Hopend dat de wind, mijn gedachten met zich meeneemt, dat ik het geluk terugvind, dat mij is ontvreemd. Daar loop ik dan, op het strand, in de wind, mijn haren nog steeds in de war maar mijn gedachten nog het meest. Huilend als en klein kind, dat voor zichzelf vreest.

Ik heb een masker opgezet, niemand die dat merkt. Dat heeft mijn gevoel van eenzaamheid, alleen nog maar versterkt. Mijn hoofd vol nare gedachten, mijn hart nog altijd leeg en koud. Alleen een heel verdrietig gevoel, dat niemand van mij houdt.

Daar is hij weer Hij staat daar terug Ik heb waarschijnlijk weer alles gedaan Ik weet het niet meer Ben ik dan zo stout zo dom? Hij komt weer binnen op de zelfde manier Hij komt weer binnen met geroep en getier Zijn dag was weer slecht En dat licht ook aan mij Mijn gedachten die hopen wordt ik ooit blij? Hij kwam op me af en keek in mijn ogen Ik doe ze al toe dan worden ze niet bedrogen Ik voel ze weer Zijn voeten en handen En raar genoeg ook nog eens zijn tanden Hij houd even stiltand en begint dan opnieuw Ik kruip naar mijn kamer en strompel naar mijn bed Mijn ogen gesloten Mijn maag doet zo’n pijn Maar dat is niet het ergste De vernedering is niet fijn! Mijn benen zijn blauw mijn arme nu ook mijn ogen zijn dik mijn hoofd doet zo’n pijn ik ga proberen te slapen, dat is misschien fijn ik wordt al vroeg wakker ik loop naar de trap ik struikel nu toch het is nu kort af ik voel het niet meer het licht komt nabij de hemel gaat open ik ben nu heel blij

Verdriet is een geven en nemen. Verdriet is soms zo ontzettend groot. Hoe moet iemand leven, als hij het verdriet nooit vond? Verdriet wil je verliezen En is zo zwaar als lood! Hoe moet je lood verwerken... Hetzelfde als de dood?? Wie geen verdriet kent, weet niet wat leven is. Heeft een een sluimerend beeld. Denkt aan een sprookje in de lente. Met mooie rose bloesem. Maar mijn beeld van de lente, is zo rose niet. Mijn eens zo mooie dromen, vallen in 't verdriet. Mijn blaadjes zij te zwart. Mijn bloesem groeit niet meer Mijn bloesempje is gestorven en dat doet ontzettend zeer

Tranen stromen over mijn wangen, want jij gaat mij verlaten. Ik wil de tranen niet opvangen. Tranen stromen over mijn wangen, toch heb ik het nog niet goed in de gaten. Maar toch bijf ik om je heen hangen. Tranen stromen ovet mijn wangen, want jij gaat mij verlaten.

Tril cither! dichtvuur! O gij, mijn lier, sta pal! Klinkt! snaren van mijn hart, met daav'rend woordgeschal. Sterk, GOd! mijn luide stem die door de hallefronden den lof van Hollands dichters gaat verkonden; wat snoef ge, op Brit! wat soft ge, o wufte gal! met brommend snorken en verblind gebral, op uwen dichterroem en dichterkoren! als waar bij ons geen tollens ooit geboren? wt poch ge, o albion, op Shakespeare of op Byron, alsof sosm tollens 't niet veel mooier nog dan zij kon. richt eereteekens op, gaat monumenten bouwen, wij hebben Tollens ook in marmer uitgehouwen!!!