one-ticket-to-heaven

er danst een jongetje op de wal. de Maas stroomt links, dat water kaatst ons weer de goede dag Hij zingt uitwendig zich een stoet. Ik zing inwendig mee, want ik ben groot en ik weet beter, hoe en gek dat wezen moet en dat mijn vlag is bloem van 't puurste rood. Zo danst hij met zijn jongensbenen in zijn jongensbroek. Ik zing met oud refrein op al zijn jeudige vreugde 't eind van zijn begin, van dat wij beiden nu gelukkig zijn

word wakker in de vroege voorjaarsmorgen, open je ogen in het grijze licht. Voel je een ogenblik verlost van zorgen en glimlach als een kind, bevrijd van plicht. Glimlach en raakt het lichtend spoor niet bijster dat leidt naar een betoverend verschiet. Wees stil: buiten huldigt de eerste lijster de wereld in een overmoedig lied. Hij zal je hart loszingen uit het puin van halfontluisterde herinneringen, en neer doen strijken in de verre tuin waar het geluk fonteinen doet ontspringen. In deze tuin zal het mijn hart ontmoeten, twee speelse vlinders in de zonneschijn. Verheerlijkt zullen zij elkaar begroeten en onuitsprekelijk gelukkig zijn

als je dat na het kerstfeest kunt zeggen, durf je vast wel het leven weer aan. Want dan ben je opnieuw gaan begrijpen dat God jou nooit ten onder laat gaan. Niet dat daardoor de feiten verand'ren waardoor hier je bestaan wordt bepaald, maar je krijgt er een betere kijk op, die je ook, qua geloofsmoed, zo straalt, dat je hoopvol de weg blijft vervolgen waarop jij je nog altijd bevindt. Dan pas merk je hoe God, ondanks alles je steeds weer met zijn heilsplan verbindt. Als je daarvoor je ogen maar opent en dus leeft vanuit zijn perspectief, dan ervaar je daadwerk'lijk zijn vrede en dan weet je: Ook mij heeft God lief

Soms wordt voor jou een open deur door mensenhanden dichteslagen. Aanvankelijk sta je als versteend, maar daarna zijn er zoveel vragen! je kunt ineens geen kant meer uit, want je beseft dat dit gebeuren je plaatst voor een voldongen feit dat je alleen nog kunt betreuren. Maar als je door tranen heen op Gods aanwezigheid blijft letten dan ga je merken dat Hij zich niet zomaar aan de kant laat zetten, en dat Hij je in elk geval met zijn genade blijft omringen. Want waar een deur zich voor je sluit, zorgt Hij voor nieuwe openingen. En dan ontdek je blij verbaasd toch voor jezelf weer moog'lijkheden als dagen die je soms wel uit een ander pad te gaan betreden. De gang die God met jou wil gaan valt door geen mensenhanden te keren, zolang je je maar doelbewust op zijn beleid blijft concentreren. Hij houdt je kansen in het oog! blijf Hem dus als je Heer beschouwen, want op zijn tijd baant Hij de weg. Daar kan je rustig op vertrouwen!

God, leer mij mijn vleugels gebruiken als 'k mij in de diepte bevind. Help mij om naar boven te stijgen zodat mijn geloof het toch wint! Bevrijd mij van angst voor de feiten waardoor mijn bestaan lijkt bepaald. Leer mij naar uw horizon kijken van waaruit uw licht mij bestraalt. dan zal ik mijn kracht nooit verliezen, al wee ik mij nog zo beknot. 't Geloof geeft mij adelaarsvleugels en tart elke speling van 't lot. God, blijf met uw kracht in mij werken, bepaal mij bij uw perspectief, zodat ik verruimd en verademd uw zuivere luchten doorklief

Niemand die mij trotseren kan. zo voel ik me Als ik aan jou denk jij bent mijn licht in mijn donkere dagen de warmte van jou is als een zon in mijn leven ik ben je ridder die altijd aan jou zijde staat want mijn liefde voor jou is mijn zwaard door jou lach laat je iedere nare gedachtes verdwijnen want jij bent zo mooi als een parel die schitterd in de nacht jij bent mijn hoop en kracht zal altijd op je wachten . ik weet niet hoe jij je voeld ik heb het nog niet gevraagd durf je het te proberen lijkt het je wat waard. En Ik wacht af durf jij je liefde te tonen aan mij Ik blijf hoop houden en wacht op die ene dag…

houdt je blik op God gericht als de angst je overspoelt En bedenk dat Hij het weet hoe verscheurd jij je dan voelt. Niemand die daaraan ontkomt; angst is nimmer zo reëel! Bij de kleinste tegenslag klopt het hart in je keel. Maar... het ware christen zijn spreekt je er steeds op aan op zo'n moment gewoon met die angst naar God te gaan. Hij is 't nimmer die concreet iet met je emoties doet. In zijn tegenwoordigheid vind je - hoe dan ook - de moed onverschrokken door te gaan, welk gevaar je ook bedriegt. 't Is alsof de angst daardoor minder invloed op je krijgt. Stilstaan rijpt dan het besef dat je hoewel je hart nog beeft, God, die heel dicht naast je staat, ook jouw lot in handen heeft. Als je 't aandurft met zijn trouw groeit je vastberadenheid want je deelt dan in een kracht die verandert en... bevrijd.!