En als ik zondag in de kerkbank zit,
dan kijk ik door het hoge raam naar buiten.
De zon speelt door de kleine groene ruiten
en tovert takken op de muren, zwart op wit.
De dominee spit in Uw rijke grond,
en werpt het goud met schoppen vol naar boven.
Het vuur, dat in de harten steeds wil doven,
steekt hij weer met zijn woorden aan, als met een lont.
En aan het eind, als wij verwachtend staan,
stromen Uw zegeningen door zijn handen.
Uw aangezicht verheft zich langs de wanden
en vrede breekt in onze harten juichend baan.
Strek nu Uw vaderarmen naar ons uit,
wil heel ons leven voor ons blijven zorgen,
van iedere maandag tot aan iedere zondagmorgen.
Tot Gij voor eeuwig Heer, ons in Uw armen sluit.
dan kijk ik door het hoge raam naar buiten.
De zon speelt door de kleine groene ruiten
en tovert takken op de muren, zwart op wit.
De dominee spit in Uw rijke grond,
en werpt het goud met schoppen vol naar boven.
Het vuur, dat in de harten steeds wil doven,
steekt hij weer met zijn woorden aan, als met een lont.
En aan het eind, als wij verwachtend staan,
stromen Uw zegeningen door zijn handen.
Uw aangezicht verheft zich langs de wanden
en vrede breekt in onze harten juichend baan.
Strek nu Uw vaderarmen naar ons uit,
wil heel ons leven voor ons blijven zorgen,
van iedere maandag tot aan iedere zondagmorgen.
Tot Gij voor eeuwig Heer, ons in Uw armen sluit.
Reacties