leven op een zijlijn

Leven op een zijlijn,
nooit jezelf kunnen zijn.
Altijd maar tegenslag en verdriet,
en er is niemand die de pijn van binnen ziet.
Lachen om je eigen verdriet en pijn,
want je denkt... mij krijgen ze niet klein.
Dan gaat er een knopje om, het leven is veel te zwaar,
het verbergen lukt niet meer... en je wordt kwetsbaar.
Als er dan niemand is die dat ziet,
verdrink je langzaam in je eigen verdriet.
Je maakt de balans op van je leven,
en bedenk hoeveel je heb gegeven... en hoe weinig je heb terug gekregen.
Je hoofd is vol... je wil zo graag rust,
en dan weet je dat.... dat het einde is.. daar kies je voor bewust.
Ik hoop dat iedereen die van mij hield.... en die mij nu moeten missen,
Ik zeg alleen.... ik hield ook van jullie... maar het leven wordt je gegeven... het einde mag je zelf beslissen.
Als laatste wil ik de meeste bedanken voor hun vriendschap... dat deed mij goed,
Ik ben gelukkig nu... en doe aan iedereen een laatste groet.